مقدمه: با توجه به گسترش روزافزون کاربرد رایانه در حوزه بهداشت و درمان و ارائه مدل های تریاژ الکترونیک در برخی کشورها و با عنایت به توصیه سیستم تریاژ ESI -Emergency Severity Index به عنوان مدل مرجع تریاژ توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، این مطالعه با هدف طراحی مدل بومی کشوری تریاژ الکترونیک انجام گردید.روش بررسی: سامانه هوشمند تریاژ الکترونیک بر مبنای ویرایش چهارم دستنامه تریاژ ESI به صورت تحت وب و با زبان برنامه نویسی PHP و پایگاه داده MySQL طراحی گردید. هدف از اتخاذ این ساختار، دقت، سرعت و سهولت انجام فرآیند تریاژ بطریقه الکترونیک بود. اطلاعاتی که در این سامانه ثبت می شود شامل اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات بالینی است که بر اساس آن سطح تریاژ و محل درمان بیمار تعیین می گردد.یافته ها: این سامانه به منظور استفاده در بخش اورژانس بیمارستان طراحی شد. کاربران اصلی آن پرستاران تریاژ، پزشکان اورژانس و سوپروایزرها و مسوولین شیفت اورژانس هستند. علاوه بر انجام تریاژ به صورت هوشمند، قابلیت جستجو، گزارش گیری و محاسبه شاخص های مهم وزارت بهداشت در مورد تریاژ –میانگین زمان تریاژ و میزان تریاژ صحیح- از مزایای قابل توجه این سامانه می باشند.نتیجه گیری: طی این مطالعه سامانه بومی تریاژ الکترونیک برای اولین بار در کشور در دانشگاه علوم پزشکی تبریز طراحی شد. با توجه به رویکرد بیمارستان ها در استفاده از سیستم های رایانه ای، مدل تریاژ الکترونیک می تواند بعنوان الگویی برای بهره گیری از رایانه در بخش های اورژانس بیمارستان ها باشد.

سابقه و هدف: یکی از عوامل موثر در بهینه سازی و ارتقاء کیفیت خدمات اورژانس، بررسی گردش کار و زمان توقف بیماران در اورژانس می باشد و وجود یک سیستم تریاژ کارآمد سبب افزایش بهره وری و کاهش عوارض ناشی از تاخیر در دسترسی به موقع خدمات است. لذا این مطالعه با هدف تعیین سرعت خدمات اورژانس و عوامل مرتبط با آن در سیستم تریاژ 5 سطحی در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ساری انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در آذرماه سال 1391 در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ساری انجام گرفت. پژوهشگر ضمن بررسی پرونده های پزشکی و برگه های تریاژ بیماران با تکمیل فرم های جمع آوری اطلاعات، سرعت اقدامات انجام شده برای هر بیمار را محاسبه کرد. پرسشنامه حاوی دو بخش بود. بخش اول شامل مشخصات دموگرافیک بیماران و قسمت دوم شامل اطلاعات مربوط به روند ارائه خدمت در اورژانس بود. تعداد نمونه مورد بررسی 365 مورد بود. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS16 انجام شد. داده ها با آزمون chi-Square و anova تجزیه و تحلیل شد و p<0.05 به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: زمان اولین ویزیت پزشک 6.4±7.2 دقیقه، زمان اولین خدمات پرستاری 14.9±14.4 دقیقه و زمان تعیین تکلیف 136.6±147.3 دقیقه بوده است. هم چنین ارتباط معنی داری بین شیفت کاری با زمان دسترسی به پزشک و خدمات و تعیین تکلیف بیمار وجود داشت. بین سطح تعیین شده بیمار با زمان دسترسی به پزشک و خدمات و تعیین تکلیف نیز ارتباط معنی داری مشاهده شد.استنتاج: زمان ارائه خدمات در بخش اورژانس بیمارستان امام ساری که از سیستم تریاژ 5 سطحی استفاده می نماید کم بوده و سرعت ارائه خدمات در سطح مطلوب قرار دارد.

زمینه و هدف: درد قفسه سینه شایع ترین علامت در بیماری های عروق کرونر است، اما هنوز تشخیص این بیماری یک مساله پیچیده بوده و میزان مرگ و میر بالایی را به خود اختصاص می دهد؛ لذا تشخیص و درمان به موقع آن امری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اجرای مقیاس تریاژ قلبی بر شاخص های زمانی تریاژ در مراجعین با درد قفسه سینه انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی با گروه کنترل می باشد که جامعه آماری آن را بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان فارابی مشهد در سال 1393 تشکیل دادند. 60 بیمار به روش مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله، با استفاده از مقیاس تریاژ قلبی توسط پژوهشگر و در گروه کنترل، به شیوه معمول نمایه وخامت اورژانس توسط پرستار بخش تریاژ شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های کای دو و من ویتنی تحت نرم افزار آماری 21 SPSS انجام شد.یافته ها: زمان شروع بستری 6 ساعته (p<0.001)، زمان اولین ویزیت پزشک متخصص (p<0.001) و زمان گرفتن اولین نوار قلب (p<0.001) در گروه مداخله کوتاهتر از گروه کنترل بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد تریاژ خاص بیماران قلبی می تواند مدت زمان بررسی و رسیدگی به بیمار قلبی را کاهش دهد. لذا استفاده از این روش جهت رسیدگی و ارایه مراقبت زود هنگام به بیماران قلبی توصیه می شود.

مقدمه مشخص نیست که مقیاس تریاژ نمایه وخامت اورژانس تا چه میزان برای شناسائی زودهنگام بیماران نارسائی قلبی پرخطر روا و پایا است. هدف تعیین تاثیر مقیاس تریاژ نارسایی قلبی بیماران با شکایت تنگی نفس بر تعداد منابع مصرف شده در مراجعین به بخش اورژانس بیمارستان فارابی می باشد. روش کار مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی دو گروهه می باشد که جامعه آماری آن را بیماران با شکایت تنگی نفس مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان فارابی مشهد تشکیل دادند. مطالعه از اردیبهشت تا تیر 1396 صورت گرفت. 153 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. بیماران در گروه آزمون، با استفاده از مقیاس تریاژ بیماران نارسایی قلبی پژوهشگر ساخته و در گروه کنترل، به شیوه معمول نمایه وخامت اورژانس توسط پرستار بخش تریاژ شدند. پیامد اندازه گیری شده تعداد منابع مصرف شده برای بیماران بود. نتایج میانگین سنی بیماران 62/53 بود. 75 نفر از بیماران به گروه آزمون و 78 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. بیماران بستری قلب و بخش مراقبت های ویژه قلبی در گروه مقیاس نارسایی قلبی اقدامات انجام شده بیشتری، بطور معنی دار نسبت به گروه مقیاس نمایه وخامت اورژانس دریافت کرده بودند. همچنین در گروه مقیاس نارسایی قلبی، میانگین طبقات در بیماران بستری بخش مراقبتهای ویژه قلبی بطور معنی داری حادتر از بیماران بستری در قلب و ترخیص شده از اورژانس همان گروه بوده است. نتیجه گیری توصیه می شود مقیاس نارسایی قلبی برای بیماران نارسایی قلبی دربخش اورژانس مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: تریاژ برای ارزیابی بالینی اولیه و دسته بندی کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس جهت ارائه مناسب ترین درمان، ضروری است. تریاژ صحیح و سریع بیماران کلید عملکرد موفق در بخش اورژانس است. این مطالعه با هدف تعیین شیوع خطای تریاژ و پیامدهای تریاژ سبک در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس انجام شد.مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی، پرونده 300 بیمار مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در آنها تریاژ «نمایه وخامت اورژانس» (Emergency Severity Index) به صورت فعال اجرا می شد؛ به روش تصادفی ساده انتخاب گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حاوی اطلاعات جمعیت شناسی و فرم تریاژ بر اساس الگوریتم تریاژ «نمایه وخامت اورژانس» استفاده شد. برای تعیین روایی ابزار، از روش روایی صوری و برای پایایی از روش همبستگی بین مشاهده کنندگان (0.85) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام گردید.یافته ها: در این مطالعه میزان تریاژ سبک 23.7 درصد و میزان تریاژ سنگین 11.7 درصد بود. بیشترین میزان تریاژ سبک در سطح 3 تریاژ «نمایه وخامت اورژانس» بود. خطر مرگ در اثر تریاژ سبک (با اطمینان 95 درصد) 3.2 برابر بیشتر از گروه تریاژ صحیح و تریاژ سنگین بود. بعلاوه، همبستگی معنی داری بین خطای تریاژ و زمان انتظار بیمار تا معاینه توسط پزشک اورژانس (P=0.39)، طول بستری بیمار در بیمارستان (P=0.77) و نیز بین خطای تریاژ و زمان بستری بیمار در بخش اورژانس (P=0.50) یافت نشد.نتیجه گیری: میزان خطای تریاژ از آستانه قابل قبول بالاتر است. در این پژوهش انجام تریاژ صحیح و یا همراه با خطای تریاژ، تاثیری بر شاخص های زمانسنجی نداشته است.

اهداف: ایمان درمانی از جمله درمان هایی است که بیمار را با قدرت حضرت حق مرتبط ساخته تا از او طلب شفا کند. هدف این مطالعه «تعیین تاثیر دعادرمانی در کاهش شدت وخامت حال بیماران» بود.روش ها: این تحقیق یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار و دو گروهی، مبتنی بر هدف با هفتاد نفر بود که در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان بقیه اله الاعظم (عج)، در سال 1389 انجام شد. بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه و بیماران احتقانی قلبی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در گروه مداخله به مدت سه روز از دعای ضبط شده منسوب به حضرت محمد (ص) استفاده کردند. در گروه شاهد هیچ اقدامی صورت نگرفت. برای بررسی شدت وخامت حال بیماران دو گروه از ابزار SOFA و برای تحلیل آماری از آزمون پارامتری و غیرپارامتری با نرم افزار SPSS15 استفاده شد.یافته ها: نتایج با آزمون من ویتنی نشان داد که اختلاف میانگین شدت وخامت حال بیماران در روز اول با دوم در دو گروه0.82 (±0.92) -(p>0.05) و در روز اول با سوم 2.08 (±1.29)-(p<0.001) و در روز دوم با سوم 1.25 (±0.91)-(p<0.001) بود.نتیجه گیری: دعادرمانی تاثیر مثبت در کاهش شدت وخامت حال بیماران دارد.

یکی از مسایل بسیار حساس که طبیب و روانپزشک اطفال با آن روبرو است خودکشی کودک و نوجوان است. این مساله از نظر روند تفکر طفل و سنی که در آن اقدام به خودکشی می کند تفاسیر گوناگونی دارد که طبیب باید با آن آشنا بوده قادر به تعبیر باشد، زیرا در غیر آن صورت در اداره مساله دچار اشتباه و سردرگمی گردیده بسیاری موارد حساس را مورد غفلت قرار خواهد داد. از سوی دیگر، ما باید با واکنش والدین در این مورد آشنا بوده، قادر به هدایت ایشان باشیم. چه بسیارند والدینی که بدین اقدام طفل به دیدی تحقیرآمیز و مسخره نگریسته، از جدی بودن مشکل نا آگاه اند، نیز والدین دیگر که پس از اقدام طفل دچار احساس گناه شدید شده از آن پس وی را مورد محافظتی افراط آمیز قرار می دهند، که این هم چاره کار نمی باشد. مقاله حاضر ضمن مروری بر همه گیر شناسی خودکشی در بین کودکان و نوجوانان توصیه به منظور پیشگیری و درمان این مشکل ارایه کرده است.

زمینه و هدف: پایایی نظرات ارایه شده از مشاهده سونوگرافی مربوط به توده های تخمدان، دارای اهمیت زیادی می باشد. قابلیت تشخیص که یکی از موضوعات مهم مرتبط با این مبحث است، توانایی متخصصان در تشخیص صحیح وخامت توده ها را مورد ارزیابی قرار می دهد. در این مقوله می توان بررسی نمود که وضعیت وخامت، تا چه میزان برای رادیولوژیست ها قابل تشخیص می باشند.روش بررسی: در تحقیق حاضر که از نوع مقطعی - تحلیلی می باشد، 5 رادیولوژیست، شامل 2 متخصص و 3 دستیار به طور مستقل و در دو زمان مجزا (به فاصله یک هفته) وخامت توده تخمدان را برای 40 سونوگرافی مشخص نمودند. این سونوگرافی ها در طول دی ماه سال 1383 از زنان مراجعه کننده به بخش رادیولوژی بیمارستان تخصصی زنان میرزاکوچک خان و به کمک یک دستگاه و یک رادیولوژیست گرفته شدند.در این مقاله ابتدا به کمک ضریب کاپای موزون، پایایی اندازه گیری رادیولوژیست ها که معرف توافق داخلی آنها (توافق هر رادیولوژیست با خودش) می باشد، بررسی شده، سپس به کمک مدل پیوند مربع امتیازات و مدل توافق به علاوه پیوند مربع امتیازات، قابلیت تشخیص آنها در تعیین وخامت توده تخمدان مورد ارزیابی قرار گرفته است.یافته ها: برای داده های مربوط به 2 رادیولوژیست با عملکرد خوب، مدل پیوند مربع امتیازات برازش داشت. میانگین ضریب کاپای موزون برای این دو نفر برابر 0.81 و میانگین قابلیت تشخیص برای آنها عبارت بود از 0.99. برای 3 رادیولوژیست دیگر که عملکرد ضعیف تری داشتند، مدل توافق به علاوه پیوند مربع امتیازات مناسب بود. این دستیاران دارای میانگین ضریب کاپاموزون 0.65 و میانگین قابلیت تشخیص 0.97 بودند.نتیجه گیری: اگرچه متخصصان رادیولوژی عملکرد بهتری نسبت به دستیاران رادیولوژی داشتند، همه آنها در تشخیص وضعیت وخامت توده تخمدان از روی سونوگرافی دارای کارکرد مناسبی بودند. به علاوه تفکیک سطوح خوش خیم از بینابین برای رادیولوژیست ها مشکل تر از تفکیک سطوح بدخیم و بینابین بود، اگر چه در این مورد نیز متخصصان بهتر از دستیاران بودند.

زمینه و هدف: سرطان پروستات دومین علت مرگ مرتبط با سرطان های مردان در جهان است. آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) از مهمترین نشانگرهای سرطان پروستات بوده و جهت افزایش ویژگی و کاهش بیوپسی های غیرضروری از پارامترهای وابسته به آن مانند زمان دو برابر شدن PSA استفاده می شود. در این مطالعه ارتباط میان این فاکتور و درجه وخامت سرطان پروستات مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه گذشته نگر داده های افرادی که در فاصله زمانی سال های 1388 تا 1395 به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران مراجعه و تحت بیوپسی ترانس رکتال قرار گرفته بودند، گردآوری شد. زمان دو برابر شدن آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSADT) در افرادی که دارای دو آزمایش متوالی سطح PSA با فاصله زمانی بیش از سه ماه بودند، همچنین درجه گلیسون (Gleason score) اولیه و ثانویه در بیوپسی های مثبت از نظر سرطان مشخص گردید. سپس بیماران براساس نتایج پاتولوژی به دو گروه با گرید بالا و پایین تقسیم شدند. یافته ها: از مجموع تعداد 1712 پرونده بیوپسی انجام شده در طی سال های 1388 تا 1396، 547 مورد (32/3%) دارای سرطان پروستات بودند که 73 نفر واجد شرایط وارد مطالعه شدند. با توجه به نتایج به دست آمده، میانگین PSADT در افراد با درجه بدخیمی پایین 14/9± 16/1 ماه و در افراد با درجه بدخیمی بالا 14/2± 9/8 ماه بود. اختلاف معناداری بین دو گروه در PSADT وجود داشت (0/004=P). Fisher’ s exact test اختلاف معناداری بین دو گروه بیماران از نظر میزان زمان دو برابر شدن هفت ماه به دست آورد (0/01=P). نتیجه گیری: در مطالعه ما نقطه برش (Cut-off point) هفت ماه با بیشترین درستی قادر به تمیز درجه بدخیمی بالا و پایین در بیماران بود.